Nazwa LAWENDA pochodzi od łacińskiego słowa lavare, co oznacza „myć się”.

W starożytności aromatyzowano lawendą wodę do kąpieli i zapewne stąd wzięła się nazwa rośliny.

Dym ze spalonych gałązek lawendy był traktowany jak kadzidło, dając intensywny lecz przyjemny zapach.

W XVI wieku lawenda była stosowana jako środek do leczenia przeziębień, chorób nerwowych, paraliżów.

W XVIII wieku popularna do spożywania była „WODA KRÓLOWEJ WĘGIERSKIEJ” – LAVENDOGRA – miała ona w swoim składzie rozmaryn, kwiat lawendy, szałwię i jałowiec.

Lawenda pochodzi z południa Europy, w stanie naturalnym porasta suche, wapienne zbocza. Obecnie uprawia się ja w wielu krajach, m.in. we Francji, Włoszech, Hiszpanii, Anglii.

W Polsce stanowi doskonałą ozdobą każdego ogrodu.

Lawenda wąskolistna jest półkrzewem należącym do rodziny jasnotowatych, w wysokości do 60 centymetrów. Posiada liczne wzniesione, sztywne, rozgałęzione łodygi, zakończone urzekającymi fioletowymi kwiatami.

Kwitnie od czerwca do września.

Roślina ma silny, przyjemny zapach.

Lawenda zawiera olejek lotny (do 3%), garbniki , związki trójterpenowe, pochodne kumarynowe, antocyjany, kwasy organiczne, fitosterole, sole mineralne.

Surowiec zielarski, czyli kwiaty – pozyskuje się z upraw.

Surowcem roślinnym jest: kwiat Flos Lavandulae  i olejek Oleum Lavandulae.

DZIAŁANIE:

Roślina pobudza krążenie, wzmacnia system nerwowy, działa rozkurczowo, uspokajająco, wiatropędnie, bakteriostatycznie, żółciopędnie i przeciwbólowo.

ZASTOSOWANIE:

W medycynie:

Wewnętrznie: przygotowywane napary zalecane są w zaburzeniach trawiennych, pobudzeniu nerwowym, depresjach, bezsenności, bólach głowy.

Zewnętrznie: przygotowywanych na bazie lawendy naparów używa się do płukania w stanach zapalnych jamy ustnej i gardła, przy nieświeżym oddechu, stosuje się do nacierania (kilka kropli olejku lawendowego dodaje się do olejku bazowego) – stosuje się przy bólach mięśniowych, przeziębieniach, inhalacje z dodatkiem olejku zaleca się w schorzeniach górnych dróg oddechowych, olejek stosuje się na ukąszenia owadów, w czasie migreny.

W kosmetyce:

- olejku lawendowego używa się do produkcji kosmetyków, wód perfum, płynów do kąpieli, mydeł, kremów, toników

- roślina łagodzi podrażnienia i działa oczyszczająco na każdy typ cery, ale polecana jest zwłaszcza do pielęgnacji skóry wrażliwej, na cerę trądzikową działa antyseptycznie.

- lawendę dodaje się do kąpieli pobudzających i relaksujących, stosowana do parówek.

- ziele wchodzi w skład mieszanek ziołowych stosowanych do pielęgnacji włosów przetłuszczających się. Niewielka ilość olejku dodana do płukanki do włosów nada im przyjemny zapach.

W kuchni:

- kwiaty lawendy można kandyzować, stanowią dodatek dekoracyjny do deserów, ciast, lodów, do aromatyzowania octu.

- suszone liści dodaje się w niewielkich ilościach do tłustych mięs i warzyw.

- gałązki lawendy wrzucona na ruszt podczas pieczenia mięsa daje potrawie przyjemny aromat.

W ogrodzie:

- lawenda jest piękną ozdobą ogrodu, kwitnące gałązki wyglądają niezwykle efektownie, także później ususzone.

- ususzone gałązki wraz z kwiatami możemy w pęczkach zawiesić w mieszkaniu, domu, dodatkowo kilka gałązek położonych do szaf i szuflad, odstrasza mole.

Uwaga przy używaniu:

- duże dawki olejku lawendowego mogą wywołać stan zapalny błony śluzowej żołądka i jelit, może drażnić nerki i pęcherzyki płucne. Ziela nie należy stosować przy chorobie wrzodowej, schorzeniach wątroby i nerek.

- przy miejscowym stosowaniu może podrażnić skórę.

- należy zachować ostrożność w okresie ciąży, gdyż olejek lawendowy działa pobudzająco na macicę (może wywoływać lekkie skurcze).

Produkty powiązane